نگاه خدا...

وآن هنگام که خدا قصد میکند حالت راخوب کند همه چیزرابرایت روبه راه میکند...

 

وچه زیباست حسی که نشات گرفته ازنگاه خاص خداباشد

 

خدای مهربانی های بی حدو حصر...

 

                      دوستت دارم تا آن سوی ابدیت
 

شادترین دختر غمگین جهان

 

 

 

 

 

وچه حالت مخوف و وحشت آوری برای من است

 

که احساسم درخود مچاله ودر گودالی تنگ خفه کنم

 

مبادا کسی ازحال دهتشناکم باخبرشود

 

فقط لبخندی سرد مثل همیشه بزنم ونگذارم احدی بفهمد که ذره ای در درون من چه میگذرد

 

منی که روزی تمام آدم های دورم محرم اسرارم بودند

نوشتنی دوباره

نمیدانم حالم راچگونه بایدتوصیف کنم

 

نمیدانم آیابازهم میتوانم به خوبی روزهای گذشته کلمات شناوردر دریای ذهنم رابه ساحل کاغذدبرسانم؟؟

 

باهمه ی این احوال بارهاوبارهامن قلم برزمین گذاشتم وبازهم دوباره به دست گرفته ام

 

گاهی ازنوشته های پشیمان شدم گاهی هم باورنمیکردم که من این کلمات راصادرکرده باشم

 

اماخوشحالم که بازهم میتوانم بنویسم حتی اگربه خوبی گذشته ام نباشد

 

احساست برمیگردند اگردلیلی برای بازگشتشان باشد...ونوشتن بهترین دلیل برای بازگشت است

 

تنهاچیزی که باسالهای نوجوانیم تفاوت دارد این است که من تصمیم به ‌نشراحساس کرده ام

امیددارم که حال شادم به غمناکی منتقل شودومن بایک حال خوب غم هایم رافراموش کنم

شایداین جریان الکتریک ومغناطیس این روزهابتوانند ذره ای حال بد بشر راخوب کند

 

مافرزندان آدم این روزهابایدبیشترهوای تنهایی هم راداشته باشیم

 

تنهایی سردی که گریبانگیرهمگی مان شده....همه بایدگرداگرد هم جمع شویم وباجرقه ای هرچندکوچک به یکدیگرگرمای شادی ببخشیم

 

این روزهابیش ازپیش نیازمندهم هستیم

نیازمندمحبت یکدیگر...

پیراهن تو

پیراهن تو

 

من به پیراهنت که هر روز یک دل سیر تو را در آغوش میکشد حسادت میکنم.

و به دستانت بیشتر، که هر بار دکمه ی پیراهنت را محکم میبندند...

 

 

دلیل

عشق جای خون در رگ های من جریان دارد
وسلول به سلولم به جای گلوکز انرژی اش را ازعسل نگاه توتامین میکند
واکسیژن بدنم را ازهوای نفسهایت میگیرم
تودلیل زنده بودن منی

هوای بودنت...

دلم پرمیزندبرای لحظه ای که بتوانم عسلی نگاهت رادرچشمانم قاب کنم

 
وهوای ساعتی رادارم که بتوانم چایی قندپهلوبه دستانت بدهم

 

وپهلوبه پهلویت،سربه شانه ات به آرامش برسم

 

خوب کردی...

چادرم راعاشقم

عشق چیست؟؟

عشق وظیفه اش بهترکردن آدم هاست
وعشق است که آدم رابه جلومیبرد
وگرنه این دنیارابی عشق چگونه توان به سربردن؟؟!!
عشق موهبتی ازطرف خداست برای زنده ماندن دراین زندان
به سان اکسیژن برای زیستن دراین کره خاکی