حال...

مدت ها گذشته

 

      کسی میداند چرا من به خودم نمیرسم

 

            چرادرگیر روزمرگی وبی حالی شده ام؟؟

    

                     یکی بیاید من را ازمن نجات دهد

 

باورم نمیشه

سلام

 

امروز یه مطلبی خوندم درمورد یه دختر۱۹ ۲۰ ساله

 

یه لحظه به طور ناخودآگاه حس کردم من بااون سن چه قدر فاصله دارم

 

حس کردم هنوز راه زیادی دارم که به اونجابرسم

 

آخه همیشه فکرای دیگه ای برای ۱۹ سالگیم داشت

 

همیشه فکرمیکردم دانشجوی پزشکی اصفهان میشم و توی اون دانشکده باحال بااون همه سبزه ودرخت میشم

حتی عاشق اون فواره وصندلی های ورودیش بودم

 

اما به خودم اومدم ۸ماهم ازتولد نوزده سالگیم گذشته

 

ازدواج کردم ودوبارکنکور دادم

 

این مدت ۱۹ رو فارسی برای خودم مینوشتم تایادم بره همه آرزوهام

 

میبینم که چه قدر رویاهای تلنبارشده دارم ولی حال وقت انگیزه ای برام نمونده

 

دارم یه هدف جدید برای خودم انتخاب میکنم

 

میخوام هرطور شده موفق بشم

 

دوس ندارم تسلیم این رویاهای تلنبارشده بشم

 

ولی به دلم که مراجعه میکنم تهش میفهمم اون رویاها تاآخرعمربهم چشمک میزنن

 

مطمئنم یه روز به همشون میرسم

 

حتی اگه۱۹ ساله نباشم

به وقت نتایج

سلام دوستان

 

امیدوارم حال دلتون خوب باشه

 

خب بعداز مدت هانتایج اومد وبرای باردوم مردود شدم

 

حالم گرفته شد ولی نه به قدر رتبه ها

دوسال مردودی هم سخته البته که من فقط رشته های تاپ رو زدم اونم شهرخودم اصفهان

 

فقط دلم خواست یه جانوشته باشم بعداز سالهاآرزویی که عشقم بود نشدکه بشه

 

امیدوارم بالاخره بهش برسم

 

البته که سال دیگه کنکور نمیدم

 

اماشایدبه زودی آفتاب طلوع کنه وشب تموم شه

 

من هیچ وقت نا امیدنمیشم ومیدونم عشق من به پزشکی یه چیز خام وبی ارزش نبود

 

من تا ابد برای هدفم میجنگم

 

مهم نیس که چه قدر طول بکشه من هنوز برام دیر نشده

من تاآخرین نفسم به خودم ایمان دارم

 

پ.ن:شاید کم کم خودم جانم داره از زیر آوار درمیاد تابغلم کنه

منکه امیدوارم بیاد پیشم خودِ گم شده ام...

 

آغوش خودم

خودم رامیخواهم ازبین این همه آوار تلنبارشده

 

دلم آغوش ناب خودم رامیخواهد...

 

همان آغوش ناب سالهای قبل 

 

همانی که فقط من وخودم بودیم

 

خودم رابین آوارهایی گم کردم که دیگران هستند

 

آرزویم فقط خودم است

 

به خودم رسیدن است...رسیدنی که دیگرتمام نشود،بماندونرود

 

من خودم راخواهم یافت وآن راسخت دربغل می فشارم تاهرگز دوباره ازدستش ندهم

تموم خواسته هام...تو

❤تو خنکیِ اونورِ بالشتی
چایِ بعدِ کار
تو اولین بارون پاییزی
بغل شدن، وسطِ گریه
بوی خاک بارون خورده
تو شیرینیِ اولین حقوقی
بویِ خوبِ لباس نو
قرآن_هنر_ورزش_ورزش
تو بوی یاسی
آبِ رو آتیش
رنگین کمونِ بعد بارون
تمومِ چیزی که من از دنیا میخوام
تو مجموع احوالات خوب جهانی...❤️

 

خدای پیچک ها

ایمان بیاورید...

به خدایی که به پیچک فرمود:
“نرده را زیبا کن” 

 

+ سهراب_سپهری

آمدی...

 

خرم آن روز که بازآیی و سعدی گوید:

 

آمدی؟وه که چه مشتاق و پریشان بودم...

 

#باز_آ

 

بازگشت

سلام به هرکی این متن رو میخونه

من هروقت دلتنگ میشم یه سری میزنم

 

این روزهاهم حالم قاطی پاتی شده

چون زحمتی که یکسال کشیدم ازبین رفت تقریبا وچیزی که خواستم توی کنکور نشد

 

دلم میخواد این روزا برگردم از خواسته ای چهارپنج سال داشتم

 

خواسته ای که هنوزم دوسش دارم ولی میترسم ازعمری که دوباره هدر بره

 

میخوام تصمیم بگیرم یه راه دیگه ای روکه دوس دارم انتخاب کنم وادامه بدم

 

شاید بعدهابتونم به عشق نوجوونیم یعنی پزشکی برسم

ولی الان الویت های زیادی توزندگیم دارم

 

دعام کنین که بتونم وناامیدنشم

 

دوستون دارم وبرای آرامش دلتون دعامیکنم

تغییر

خیلی وقتابوده که دلم خواسته خودمو عوض کنم

 

خیییلی بیشتربوده که ازدست خودم ناراحت شدم به خاطر خیلی چیزا

 

نمیدونم ازچی خودم پریشونم ولی دوس ندارم خود الانم رو

 

قبلا رویاهایی داشتم که الان شرمنده همشون شدم

 

شرمنده حس خوب نوجوونیم

 

خیلی وقت ازدنیای خیال دوربودم

 

دلم میخواد برگردم به همون قشنگی خیالی دو سه سال قبل

 

دلم یه زندگی جدید ولی نه بایه من جدید

 

من به اشتباه میخواستم خودم روعوض کنم چون این غیرممکنه

 

امابه جاش میتونم یه مسیر دیگه رودنبال کنم

 

چون تازه فهمیدم تازنده ام میتونم زندگی کنم.....

حالت پرواز

یکی رو پیدا کنید که

در تموم لحظات زندگی وقتی کنارشین

رو حالت پرواز باشید!!!!!!!

چه دلتون چه گوشیتون....

 

سوال وجواب کرونایی باقران

یه متنی بود خیلی خوشم اومد

 

گفتم شماهم بخونین شاید خوشتون بیاد😊😊

 

 

💠متنی بسیار آرام بخش و دلپذیر از قرآن کریم خصوص این ایام

 

 

 

لبخند..

خوشبختی لبخندی نیست که در برابر دیگران به لب داری
 بلکه لبخندی ست که وقتی در برابر خودت قرار میگیری 
در قلبت جای می گیرد.

ژان ژوس

دلنوشته

تواین ساعت ازشب بازم کسی روندارم باهاش حرف بزنم

 

تواین حال وهواتنهاهم نبودم محرم رازی نبود پیشش درددل کنم

 

برای من برونگرا باهمه تجربه ای که ازخودخوری داشتم بازم سخته یه لبخندمضحک گوشه لبم باشه وباکسی حرف نزنم

 

این روزا فقط نیازداریم به هم رحم کنیم

 

چون تارحم نکیم خداهم رحم نمیکنه،این باید یادهممون باشه

روز دختر متفاوتی داشته باشیم

اگر در ساعات خیلی خلوت در کوچه راه می‌رویم و خانمی جلوتر از ما راه می‌رود، 

کمی پایمان را سست کنیم و فاصله بیندازیم تا حس امنیت بیشتری کند.

 

وقتی سوار تاکسی می‌شویم لزومی ندارد پاهایمان را صد و هشتاد درجه باز کنیم، کمی جمع و جور بنشینیم که خانمی اگر نشسته، 

مجبور نشود بچسبد به در ماشین...

 

وقتی رانندگی می‌کنیم و راننده خودرو جلویی خانم است، 

بوق زدن، 

لایی کشیدن و دستپاچه کردن او نشانگر این نیست که ما راننده بهتری هستیم، فقط بی‌شعور بودن‌مان را علنی کرده‌ایم.

 

در هر محیطی اگر یک زن به ما لبخند می‌زند به این معنی نیست که شیفته شده و هر آن ممکن است به جای نارنج، دستش را قاچ کند.

 ما یوسف نیستیم، دچار توهم نشویم. احترام بگذاریم.

 

در مهمانی‌ها موقع آشنایی با یک خانم خیلی جو خارج نگیردتان و دستتان را دراز نکنید که از آشنایی با شما خوشبختم! 

این حق یک زن است که دستش را دراز کند به شما دست بدهد یا نه.

 بگذارید او هم احساس خوشبختی کند از آشنایی با شما!

 

به زن ها احترام بگذاریم. 

لزومی ندارد حتماً حس کنیم همه شان «خواهر و مادر» ما هستند، انسان هستند. 

از ما همیشه کمی لطیف‌ترند. ممکن است خیلی زودتر از ما گریه کنند، 

از درد فریاد بکشند اما مثل دریا هستند،

 بزرگترین طوفان‌ها را آرام در دل شان هضم می‌کنند.

 به آنها احترام بگذاریم و باور کنیم که بدون وجود زن‌ها این دنیا لطافت کمتری داشت.

 

وقتی عصبانی می شویم برای نشان دادن خشم از فحش دادن به بانوان همدیگر خودداری کنیم! 

توضیح بیشتری لازم است؟!

 

اگر کارهایی مثل این را انجام دادیم خودبخود روز دختر، زن، مادر و ... 

مبارک می شود.

 

ما به جای "تبریک های مکرر" باید "تمرین‌های مکرر" کنیم تا احترام را یاد بگیریم... 

احترام بیشتر به همدیگر...

 

یک زن فارغ از سن و سال تا هر زمان که زنده است، 

زیر پوستش یک دختر نفس می کشد.

 

 

 

احسان محمدی

 

روز همه دختران و بانوان گرامی مبارک🌹

نگاه خدا...

وآن هنگام که خدا قصد میکند حالت راخوب کند همه چیزرابرایت روبه راه میکند...

 

وچه زیباست حسی که نشات گرفته ازنگاه خاص خداباشد

 

خدای مهربانی های بی حدو حصر...

 

                      دوستت دارم تا آن سوی ابدیت
 

شادترین دختر غمگین جهان

 

 

 

 

 

وچه حالت مخوف و وحشت آوری برای من است

 

که احساسم درخود مچاله ودر گودالی تنگ خفه کنم

 

مبادا کسی ازحال دهتشناکم باخبرشود

 

فقط لبخندی سرد مثل همیشه بزنم ونگذارم احدی بفهمد که ذره ای در درون من چه میگذرد

 

منی که روزی تمام آدم های دورم محرم اسرارم بودند

نوشتنی دوباره

نمیدانم حالم راچگونه بایدتوصیف کنم

 

نمیدانم آیابازهم میتوانم به خوبی روزهای گذشته کلمات شناوردر دریای ذهنم رابه ساحل کاغذدبرسانم؟؟

 

باهمه ی این احوال بارهاوبارهامن قلم برزمین گذاشتم وبازهم دوباره به دست گرفته ام

 

گاهی ازنوشته های پشیمان شدم گاهی هم باورنمیکردم که من این کلمات راصادرکرده باشم

 

اماخوشحالم که بازهم میتوانم بنویسم حتی اگربه خوبی گذشته ام نباشد

 

احساست برمیگردند اگردلیلی برای بازگشتشان باشد...ونوشتن بهترین دلیل برای بازگشت است

 

تنهاچیزی که باسالهای نوجوانیم تفاوت دارد این است که من تصمیم به ‌نشراحساس کرده ام

امیددارم که حال شادم به غمناکی منتقل شودومن بایک حال خوب غم هایم رافراموش کنم

شایداین جریان الکتریک ومغناطیس این روزهابتوانند ذره ای حال بد بشر راخوب کند

 

مافرزندان آدم این روزهابایدبیشترهوای تنهایی هم راداشته باشیم

 

تنهایی سردی که گریبانگیرهمگی مان شده....همه بایدگرداگرد هم جمع شویم وباجرقه ای هرچندکوچک به یکدیگرگرمای شادی ببخشیم

 

این روزهابیش ازپیش نیازمندهم هستیم

نیازمندمحبت یکدیگر...

پیراهن تو

پیراهن تو

 

من به پیراهنت که هر روز یک دل سیر تو را در آغوش میکشد حسادت میکنم.

و به دستانت بیشتر، که هر بار دکمه ی پیراهنت را محکم میبندند...

 

 

دلیل

عشق جای خون در رگ های من جریان دارد
وسلول به سلولم به جای گلوکز انرژی اش را ازعسل نگاه توتامین میکند
واکسیژن بدنم را ازهوای نفسهایت میگیرم
تودلیل زنده بودن منی

هوای بودنت...

دلم پرمیزندبرای لحظه ای که بتوانم عسلی نگاهت رادرچشمانم قاب کنم

 
وهوای ساعتی رادارم که بتوانم چایی قندپهلوبه دستانت بدهم

 

وپهلوبه پهلویت،سربه شانه ات به آرامش برسم

 

خوب کردی...

چادرم راعاشقم

عشق چیست؟؟

عشق وظیفه اش بهترکردن آدم هاست
وعشق است که آدم رابه جلومیبرد
وگرنه این دنیارابی عشق چگونه توان به سربردن؟؟!!
عشق موهبتی ازطرف خداست برای زنده ماندن دراین زندان
به سان اکسیژن برای زیستن دراین کره خاکی

 

 

خدا...

وخدا عاشق حقیقی توست
واوست قادر مطلق
وچه زیباست که انسان واردیک رابطه دونفره باخداشود